Nu kan ik het eindelijk schrijven. Mijn droomtrui is af. En ondanks mijn twijfels ben ik er toch best tevreden mee. Ik schaam me nu een beetje dat ik er eigenlijk over getwijfeld heb. Want het resultaat mag er best zijn.
Afwerking
Vorige week had ik de losse stukken geblokt. Dus deze week stond het aan elkaar naaien en de draadjes instoppen op het programma. Voor mij is dat het minst leuke gedeelte. Maar het is natuurlijk wel essentieel om een project af te maken.
Aan elkaar naaien
Daarom brei ik het voor- en achterpand met rondbreinaalden al meteen aan elkaar. Idem met de mouwen. Dat zijn dan al 4 naden minder om dicht te naaien. En dat scheelt veel. Ik denk dat ik voor de 2 mouwen aan het lijf te naaien, maar drie kwartier tijd nodig had. Dat scheelt een hele hoop tijd en gedoe.
Er zijn natuurlijk wel modellen waarbij dat je het zo niet kan doen. Bijvoorbeeld bij motieven waar je heen en weer gaat met de draad. Want als je rondbreit zit de draad dan aan het einde van de tekening en de volgende rij heb je die weer nodig aan het begin van de tekening. Dus dat werkt niet. Of als je een specifieke pasvorm breit, waarbij de naden juist nodig hebt.
De mouwen zijn aan elkaar genaaid met de matrassteek. Hier komt de zelfkant heel goed van pas. Het maakt een mooi onderscheid tussen de eerste en tweede steek, zodat je mooi recht aan elkaar kan naaien. Je neemt telkens 2 lusjes op aan elke kant. Na een aantal steken trek je de draad dan aan, zodat alles mooi sluit.
Dit is de juiste manier om aan elkaar te naaien. Vroeger ging ik lusjes maken en dan met de stiksteek er nog eens door. Dubbel dicht naaien eigenlijk. Dat werkte prima en het was heel stevig, maar eigenlijk was het niet nodig. En waarom het moeilijk maken als het makkelijk ook kan.
Knopen
Volgens het patroon komen er 6 knopen aan de schoudernaden, in plaats van ze dicht te naaien. Eerlijk gezegd was ik dit een beetje uit het oog verloren. Snel dus nog op zoek naar 6 gelijke knopen. Maar wie zoekt die vindt. Mijn beperkt budget zorgt er soms voor dat ik wat creatiever ben in oplossingen vinden. Lang leve tweedehands.
Veel houdt het niet in. Op het achterpand werden de lusjes al meegebreid. Dus was het een kwestie van de knopen naaien op het voorpand waar de lusjes zaten op het achterpand. Ik heb dit een beetje op het zicht gedaan. En dat is goed gekomen. Maar ik vermoed dat het niet altijd zo makkelijk zal zijn.
Draadjes innaaien
Ik probeer altijd zo weinig mogelijk losse draadjes te hebben. Want als ik er al tegenop zag om de stukken aan elkaar te naaien, dan zie ik er al helemaal tegen op om draadjes in te naaien. Het is zo’n saai werkje. Maar opnieuw, het is essentieel om af te werken, dus door de zure appel bijten. Jammer genoeg had ik er een heleboel, omdat ik telkens van kleur wisselde. En dan was mijn bol ten einde, dus dan heb je ook weer die uiteinden.
Om de draadjes in te naaien, ga ik door twee (lachende) boogjes omhoog en in de volgende twee naar beneden. Na een 4tal keer herhalen, keer ik een paar keer terug op en neer. Dit zou de meest efficiëntste manier zijn om er voor te zorgen dat ze niet los komen. En het is minder zichtbaar.
Dit gaat even goed als je losse draad ergens in het midden van de rij zit. Je hoeft dus zeker niet op het einde van de rij uit te komen. Wat een verspilling van wol voorkomt. Het zijn soms de kleine beetjes die het hem doen.
Genieten
Voila, mijn trui is af. En ik ben in de wolken. Na 9 maanden is het resultaat er nu eindelijk. Maar dus een hele belangrijke om niet te vergeten. Even reflecteren op het proces en het eindresultaat.
Naar mijn gevoel is 9 maanden toch iets te lang. Tja, wat had je gedacht. Bij mij moet het vooruit gaan. Maar het denkproces dat voor het effectieve maken komt is wel een enorme houvast. Dit zal ik blijven doen, maar dan misschien wel in een verkorte versie.
Wat me vooral opviel is dat ik maar één keer opnieuw ben begonnen. En dat was omdat ik tegen beter weten in al begonnen was en ik eigenlijk had moeten wachten op de rest van de wol. Dat was een hele opluchting. Bij vorige projecten kon dat soms wel tot drie keer zijn.
Omdat ik eerder al nadacht over de kleur en soort wol die ik zou gaan gebruiken, heb ik daar niet meer over hoeven twijfelen. Dus ik was al zeker dat dat goed zat. Het neemt een enorme last van de schouders, waardoor je meer kan bezig zijn met het genieten van het maken.
En het is eens oke om te twijfelen. Maar eigenlijk is dat niet nodig. Je kan er op vertrouwen dat wat je maakt goed zal zijn. Dat zijn alvast twee dingen die ik alweer bijgeleerd heb. Naast de nieuwe technieken (ajourmotief, kleurverloop en een nieuwe boordsteek). En nog zo veel meer.
Maar waarom ik het vooral wilde doen, was om de basis van een trui maken te leren begrijpen. Ik wou er een kunnen maken zonder dat het een ramp (zoals mijn eerste trui) zou worden. En dat is zeker gelukt. En ik heb er zelfs de truimicrobe door te pakken gekregen.
Oh, ik mag het allerbelangrijkste nog niet vergeten. De trui past als gegoten. Hij sluit heel mooi aan bij de polsen en onder de oksels. Qua lengte is die ook goed. Enkel hoe de boord van het lijf valt, lijkt niet op de foto van het patroon. Maar het is daarom niet minder mooi.
Ik ga er nu nog een beetje van genieten. Tot volgende week. PS: wat vind jij er van?
Bronnen
- https://www.garnstudio.com/pattern.php?id=8738&cid=7 Het volledige patroon