Het viel me op deze week dat de twijfel opnieuw toe geslagen is. En het viel me ook op dat ik dit veel heb als een project bijna af is. Dus ben ik me beginnen afvragen waarom ik het doe? En wat ik zou kunnen doen om het te vermijden.
Deze keer twijfel ik enorm over mijn T-shirt. Het ligt op de tafel, zodat ik het zeker niet zou vergeten af te werken. Maar ik heb het even aan de kant gelegd voor de Quiet Bay MKAL, die nu al mijn tijd opeist. Ik heb de t-shirt laatst ook meegenomen naar de breiclub om er voor te zorgen dat ik hem zal afwerken.
Het is toen dat ik plots doorhad dat ik op de voorkant meer rijen heb dan op de achterkant. En dan heb ik ook nog eens de rijen verkeerd genoteerd op mijn telblad. Dus nu twijfel ik of ik nog goed zal uitkomen. Al is dat het minste van mijn twijfels. Gewoon even hertellen en een extra rij. Dat komt goed.
Twijfels
Maar ik twijfel eigenlijk meer over de maat. Als ik gelijkaardige modellen vergeleek bij de opstart van mijn patroon voor het project, kwam ik uit op 48,5cm breedte voor mijn maat (small/medium). Maar als ik het zo voor me hou, vrees ik dat het te breed zal uitvallen.
En dan twijfel ik ook over de naalddikte. Het etiket van de wol (Katia Missouri) raadt aan om met een 3-3,5 te breien. Maar omdat ik in die maat geen rondbreinaalden heb, ben ik met een 4 begonnen. Tijdens het maken van mijn proeflapje, vond ik het best ok. En het gaat ook iets sneller vooruit. Maar nu vind ik het toch misschien iets te los?
En dan vrees ik ook een beetje voor de techniek voor de hals en schoudernaad. Hoe zal die er uitzien als ik de voor- en achterkant aan elkaar naai? Ik heb dat nog nooit gedaan met een ajourmotief. Zou ik het afkanten en gewoon aan elkaar naaien? Of met de kitchener stitch aan elkaar naaien? Maar zal het dan lukken om goed te stoppen voor de hals en opnieuw te beginnen voor de andere schouder? Misschien toch beter de eerste optie.
Waarom twijfelen we?
Elke Spelters omschrijft twijfel als “het niet kunnen kiezen tussen mogelijkheden”. En ze stelt dat “door te twijfelen, we foute keuzes proberen te vermijden”. Het heeft dus zijn positieve kanten en het heeft een duidelijke functie: het houdt ons alert. Maar het is ook “een gezonde manier van zelfreflectie dat helpt om een weloverwogen keuze te maken”. Het mag alleen je dagelijks functioneren niet belemmeren.
Om twijfel te verminderen, kan het helpen om te weten wat je wil. En daar kan ook het schoentje wringen natuurlijk. Al heb ik in dit geval mijn huiswerk op voorhand gemaakt met mijn checklist en weet ik wat ik wou bereiken met dit project.
Ik wou iets maken dat snel af zou zijn (ha!) en dat ik in de zomer kan dragen. Iets met weinig nieuwe technieken en naaiwerk, zodat ik wat kon genieten van de flow van het maken. En ik ben ook zeker over de kleur en het materiaal. Daar twijfel ik eigenlijk niet over.
Twijfel wegnemen
Als ik nadenk over waarom ik twijfel, stel ik vast dat ik twijfel of het goed zal zijn. Is de maat goed? Is de naalddikte goed? Zal de techniek goed zijn? En dan denk ik dat er niets anders op zit dan even de handen uit de mouwen te steken. Door het alternatief te zien, zal ik een bewustere keuze kunnen maken. Ik heb namelijk een weelderige fantasie en het alternatief in mijn hoofd is niet concreet. Door het concreet te maken, zullen de twijfels verdwijnen.
De maten kan ik nameten. Dan zal ik direct zien hoe het uit zal komen. Ik hoop dat ze goed zijn. Maar wat als het niet zo is? Dan zit er niets anders op om (weeral) opnieuw te beginnen, zoals ik wel meer tegenkom met mijn projecten. Maar ik kan het natuurlijk pas weten als ik de test doe. Dus: meten!
De naalddikte heb ik getest bij het maken van mijn proeflapje. En dat vond ik toen goed, maar omdat ik er nu aan twijfel zou ik een nieuw proeflapje kunnen maken met naald 3,5. Pas dan zal ik zien wat er best is. En opnieuw vrees ik als het nieuwe beter zal zijn dat ik opnieuw zal mogen beginnen.
De techniek om de schoudernaden aan elkaar te naaien zal ik ook pas kunnen beoordelen als ik het op een proeflapje uitprobeer. Dan kan ik visueel zien en voelen wat het beste is.
Conclusie
Als ik het zo bekijk, zijn dit allemaal dingen die ik kan opnemen in mijn checklist. Mijn maten kennen is één ding, maar het nameten voor je begint, lijkt me nu logisch. Waarom heb ik daar nog niet eerder aan gedacht? Nu voel ik me een beetje stom.
De naalddikte zit al deels in de checklist verwerkt, al heb ik zover niet gedacht. Meestal maak ik maar één proeflapje. Want geef toe, wie vindt niet dat proeflapjes tijdverlies zijn (terwijl ze zeker de moeite waard zijn)? Nu zie je maar dat het toch zijn nut heeft. Misschien dat ik in de toekomst toch twee of drie proeflapjes zal maken om zeker de juiste naalddikte te gebruiken.
Bij het deel technieken leren heb ik helemaal zo ver niet gedacht om te zien wat er best is. Hier zal ik in de toekomst beter over nadenken. Het is niet enkel het motief of de steek die telt, maar ook hoe je stukken aan elkaar zal verbinden. Trager werken dus en bewuster keuzes maken.
Ik weet nu hoe ik mijn twijfels kan verminderen, al zal ik er even tijd voor nodig hebben. En al heb ik nu nog niets gedaan, ik voel me alweer zekerder. En het voelt alsof ik een beter eindresultaat zal hebben. Af en toe twijfelen, kan dus geen kwaad. Toch?
Bronnen
- https://sweetgeorgiayarns.com/shop/quiet-bay-mkal/ Meer info over de Quiet Bay MKAL
- https://www.katia.com/NL/garens-lente-zomer-missouri-947.html Dit is het garen dat ik gebruikte.
- https://www.libelle.be/gezond/eeuwige-twijfelaar-twijfelen-tips/ Meer info over twijfelen.
Sjette 
2 gedachten over “Twijfelen mag”